வரசொல்லுங்கள் அவளை ...

அவள் 

வசந்த காலத்து 

வண்ணத்துபூச்சி.

உயிரை உரசினாள்

வண்ணக் காயங்கள்

உடன் நடந்தாள்

மகரந்த சுவடுகள்

தனித்து பறந்தாள்

வெறுமை தடயங்கள்.

நினைவுகளின் 

நிழலில் 

இது 

உயிர் 

உதிர் காலம்.

ஏக்கங்களின் கோடையிலும் 

தாக்கங்களின் குளிரிலும் 

வறண்டு போகும் 

சூன்யத்தின் கல்லறை

என்

எதிர்காலம்.

வழி தெரிந்தால் 

உயிர் பசித்தால் 

வரசொல்லுங்கள் 

அவளை.

என்

கல்லறை பூக்களில் 

காதல் நிரப்பி 

வைத்திருப்பேன்.